Ben senin benimle farklı yerlerde aynı zamanda kahvaltı yapma ihtimalini sevdim.
Ben senin eve dönerken “yoldayım” diye haber etme ihtimalini sevdim.
Ben senin dönüşlerinde sürpriz olması ihtimalini sevdim.
Okuduğun kitabın satırlarında tekrar tekrar başa dönmene sebep olan aklındaki düşüncenin ben olma ihtimalini sevdim.
Ben senin “alo” deme ihtimalini sevdim.
O papatyanın son yaprağındaki ihtimali sevdim.
Ben seninle bir fincan yorgunluk kahvesi içebilme ihtimalimizi sevdim.
Ben senin bana eşlik etme ihtimalini sevdim.
Gün bitiminde iyi geceler dediğim son kişinin sen olma ihtimalini sevdim.
Sabah gözümü açtığımda yüzüme vuran güneşin aynı şehirde sana da günaydın deme ihtimalini sevdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder